5/6/7-06-2014 ... Dag 19/20/21: De terugreis, met veeeel vliegen


We staan om iets na zes al op, de gordijnen van de kamer en de lichten gaan netjes op het ingestelde uur open en aan. Voor de zekerheid had ik ook de GSM gezet, kwestie van onze vlucht niet te missen. Alhoewel dat misschien beter was geweest.
We gaan geladen naar beneden, chekken uit en halen de wagen op bij de Valet en rijden naar de Car Rental, kortbij de luchthaven. We parkeren de wagen, die voor de eerste keer volledig wordt nagekeken aan de buitenzijde én de binnenzijde. Alles is ok, en hij wordt gescand en we krijgen ons ticketje mee. We wandelen naar buiten en nemen de bus naar de terminal van USAirways. Daar verloopt het inchecken heel vlotjes, maar de bediening is maar zuur en vrij onvriendelijk naar Amerikaanse normen. We gaan doorheen de checkpoint en eten dan bij de starbucks een croissant en gaan dan naar de gate. Al snel begint het boarden en wij zijn één van de laatste zones en er wordt al snel afgeroepen dat niet alle handbagage in het vliegtuig zal passen. Ik moet dus mijn kleine koffer afgeven en die wordt in het ruim gezet. Mijn laptop haal ik er wel uit voor alle veiligheid. Met wat vertraging vertrekken we richting Philadelphia. We kunnen allebei een beetje slapen dus gaat zo'n vlucht altijd wel vrij snel om. In Philadelphia aangekomen gaan we eerst naar onze gate en eten dan wat kleins bij de Mac, want voor meer hebben we geen tijd want het boarden begint al.
Ook hier vertrekt het vliegtuig wat later dan gepland door een klein mankement en als we dan toch eens aan het taxiën zijn roepen ze af dat we terug naar de gate moeten, want iemand heeft zijn paspoort verloren. Dat kan alleen in de slurf gebeurt zijn, want je moest je paspoort laten zien bij het ingaan van de slurf. Een dik uur vertraging dus en als we ongeveer 2 uur ver zijn roept de piloot door de intercom dat wie rechts uit het vliegtuig kijkt de sunset kan zien. Op zich klopt dat niet want het was al donker iets daarvoor. Dan zegt hij dat ze een rechtsomkeer gemaakt hebben omdat er opnieuw een mankement is aan het vliegtuig. Niets ernstig maar ze willen niet het risico nemen om helemaal over de oceaan te vliegen. Dus keren we terug naar Philadelphia en daar zou een ander vliegtuig klaar staan met een andere crew. Als we landen wordt de vlucht op één uur 's nachts gezet, maar even later roepen ze af dat ze gecanceld wordt omdat ze geen piloten kunnen vinden die vanacht nog kunnen (volgens velen willen) vliegen. We moeten aanschuiven aan de loketten en we krijgen een hotelovernachting van hen aangeboden en het herboeking van onze tickets. Wij krijgen het Clarion Hotel en tickets voor de volgende dag via Charlotte naar Brussel te vliegen. Dus eerst zuidwaarts en dan weer terug over Philadelphia heen naar Brussel. We nemen het aanbod maar aan zoals zovelen want je wil wel thuis geraken natuurlijk. Dus met het busje naar het hotel, even slapen, want het is al ruim 2uur 's nachts en we hebben niets extra's bij want onze koffers zitten nog op de luchthaven of in het vliegtuig of elders, wie weet het? We maken kennis met een Belg die op studentenvisum in New York (state) zit en nu een jaar lang gaat werken in NY (stad) en imiddels een Amerikaanse vriendin heeft. De komende dagen trekken we wel vaker bij elkaar op, altijd leuk die verhalen.
's Morgens een douche, met het busje weer naar de luchthaven, weer opnieuw incheckcen, door de security en dan naar de gate. We nemen wat te eten, ook voor tijdens de stopover in Charlotte. Deze vlucht van Philadelphia naar Charlotte vertrekt behoorlijk op tijd en duurt maar iets meer dan een uur. Evy slaapt al voor de vlieger de grond heeft verlaten en wordt wakker als de landing is ingezet. In Charlotte eten we onze tweede chocokoek op. Aan de gate zien we dat het van C naar D concours is veranderd dus wandelen we weer een heel stuk naar C en daar aangekomen moeten we onze tickets laten herbekijken want het vliegtuig is gedowngrade van een 767 naar een 757 en dus worden de plaasten herverdeeld. Wat later moeten we alweer van gate veranderen, D8 nu. De vertrektijd wordt ook weer bijgesteld van 17u40 naar 18u, maar het boarden begint pas om kwart voor 6 dus verlaten we de gate pas om 18u30. Het lijkt voor USAirways onmogelijk voor een vlucht te laten vertrekken op het geplande uur. Dit samen met het niet hebben van eigen entertainment schermpjes in de zetel voor ons, zorgt ervoor dat wij niet snel meer met deze maatschappij zullen vliegen, tenzij de verschillen in prijs heel groot zijn.
De laatste en langste vlucht maken we kennis met een Amerikaan die naast ons zit en zijn gezin voor ons, en hij werkt in het Pentagon. Veel informatie lost hij niet daarover, maar voor de rest hebben we wel leuke gesprekken. We krijgen ook een kaartje en de mededeling dat we zeker moeten bellen als we in de buurt zijn, zodat we bij hen kunnen overnachten. Voorst kunnen we beide redelijk goed slapen, wat ons de titel 'well trained fliers' opleverd, maar ik moet Carl bekennen dat dit de eerste keer is dat ik zo lang kan slapen tijdens een vlucht. Al zal onze hele ingewikkeld en lange trip er wel voor iets tussen zitten. We landen een half uurtje later dan gepland en nu maar hopen dat onze koffers erbij zijn, want we hebben geen idee waar die zich bevinden. Na een snel toilet bezoek naar de bagageband en de twee koffer die ik zie is de mijne ! 10 seconden later volgt die van Evy en nog eens 5 seconden later komt de kleine handbagage koffer eraan. We hebben dus alles terug, toch wel een geruststelling! We nemen nog even afscheid van onze studerende Belg en gaan dan met de bus terug naar de parking waar we de wagen drie weken geleden geparkeerd hebben. We moeten ondanks een dag langer niets bijbetalen. Na een rit van een klein uurtje zijn we weer thuis, en kan de was en de plas beginnen. Namiddag vallen we toch in slaap buiten, dus de jetlag is nog niet overwonnen. Gelukkig hebben we nog een paar dagen om aan het Belgische uur te wennen.

Alvast iedereen bedankt voor het volgen van onze reis. De komende maanden zal ook de rest van ons proces hier gewoon te volgen zijn.

B&E