27-02-2015 ... Tubac, onverwacht bezoek, en onze poezen


Vorig weekend had Evy nog eens vrij en dus dan maken we altijd tijd om wat te bezoeken of te bezichtigen. Onze vorige twee afspraken met Tom en Carolyn waren steeds in Tucson dus bekijken we om iets te gaan doen in hun buurt. Aangezien we in mei al in Tubac waren en dit nog eens wilden bekijken liet ik onze vrienden weten dat we die dag eventueel konden afspreken. Zij waren die dag ook vrij en dus spraken we rond de middag af in Tubac. Evy was ook al even op zoek naar aardewerken in de vorm van een hagedis of iets dergelijks en in Tubac hebben we een rijkelijk aanbod in zo'n dingen dus dat kwam meteen goed uit. Voor we vertrekken uit Tucson rijden we eerst even langs de carwash. Het heeft hier een tweetal weken geleden nog eens geregend en haar wagen is vuil.

Als we de wagen geparkeerd hebben gaan we naar de afgesproken plaats waar Tom al zit te wachten op een koel biertje dat Carolyn binnen halen is. Evy brengt er voor mij ook eentje mee, en het smaakt heerlijk en de etiketten zijn erg mooi maar ik vergeet er helaas een foto van te maken. We praten hier al een beetje bij, over ons werk ed.
Nadien gaan we naar de Italiaan om iets te eten en hier blijven we een heel tijdje babbelen over vanalles en nog wat. Tom leest altijd mee op onze blog en gebruikt Bing translate en dat geeft wel een leuk resultaat want Bing vertaald Evy als Edgar. Vreemd. Soms gebruiken ze google en dan is het George. We snappen niet dat dit zo vreemd vertaalt wordt, maar het is wel grappig als ze erover vertellen. Ook krijg ik te horen dat ik 2 voetbalmatchen gekeken heb, beide op 1-1 geëindigd en er dus evenveel winnaars en verliezers waren dan voor de wedstrijd en toch heb ik me geamuseerd?? Dat snapt Tom dan weer niet, want het is de saaiste sport ter wereld haha, geweldig toch die cultuurverschillen.
Na onze uitgebreide lunch gaan we nog wat winkels bekijken. Carolyn gaat nog even mee naar een winkel met veel potten en andere dingen en dan nemen we afscheid en rijden ze terug naar Rio Rico. Wij bekijken nog meer winkels en uiteindelijk kiezen we twee van die kleurrijke dingen uit om tegen de muur te hangen.

Uiteindelijk rijden we ook weer naar huis en gaan diezelfde avond eten in de Zinburger, waar ik al eerder over verteld heb. Megalekkere hamburgers hebben ze hier. We gaan dit keer wat later om niet te lang te moeten wachten want hier komt in het weekend veel volk. Gelukkig eten Amerikanen vroeg en snel dus kunnen we deze keer meteen aanschuiven aan tafel.

sjieke koe hé ... die op de achtergrond bedoel ik hé :)

We proberen elk een nieuwe burger uit en het is weer heel lekker, samen met de sweet potato fries. Ik hoor jullie al denken, amaai, twee keer per dag uit eten. Hier hadden we wel een goede reden voor want Evy had tijdens ons vorige bezoek een papier ingevuld en dus hadden we een coupon met een dikke korting en die zou op maandag vervallen en zondag konden we niet komen omdat Evy moest werken.

Die zondag komt ze thuis van werken en kwam er iemand op haar afgelopen. In eerste instantie dacht ze dat er iemand haar wagen wilde stelen maar het was een koppel, in paniek, waarvan de vrouw zich niet goed voelde. Ze bibberde helemaal en kon moeilijk ademen dus meteen 911 gebeld en 2 minuten later stond de brandweer hier al. Die hebben uiteraard ook iemand bij die de eerste zorgen kan toedienen. De man is nog steeds in paniek en vraagt of we even op zijn zoontje willen passen, een manneke van 5 jaar oud, Logan, terwijl hijzelf mee naar het ziekenhuis gaat. Hij loopt naar hun appartement om het manneke te gaan halen en even later is hij terug en het jongetje heeft zijn pyjama al aan. Evy spreekt dan de man aan in het Frans, want hij had even ervoor gezegd dat hij van Zwitserland afkomstig was en we hoorden al dat zijn Engels niet zo goed was. Ze zijn hier twee jaar maar wonen pas twee dagen in ons appartementencomplex. Het jongetje spreekt bijna accentloos Engels. We nemen hem mee naar binnen en ik loop dan snel terug naar buiten met het gsm nummer van Evy zodat hij ons kan bereiken, want de ambulance is gearriveerd om de vrouw naar het ziekenhuis te brengen. Het jongetje kijkt wat tv en we geven hem wat te drinken. Twee uur later belt zijn papa met de vraag of we eventueel plek hebben om hem te laten overnachten, aangezien hij met zijn vrouw wil blijven. Gelukkig hebben we de week ervoor ons bed geinstalleerd dus gaat hij wat later heel dapper in ons nieuwe grote bed liggen voor 1 nacht. Zijn schoentjes zet hij mooi zelf klaar voor de volgende morgen en we moeten er nadien erg om lachen dat hij dit uit zichzelf zo mooi had weggezet.

Zen schoentjes netjes klaar gezet

We horen hem de ganse nacht niet dus heeft hij blijkbaar wel goed geslapen. Om half zeven hoort Evy hem door de gang slenteren dus staat Evy ook op (ik ben dan al werken) dus staat zij ook op en geeft hem wat te eten en wat doe je op een snotaapje stil te houden?? Juist ... tekenfilmpjes laten kijken op netflix. Om een uur of acht komen zijn ouders hem oppikken. Inderdaad ouders, want de mama is erbij, zij voelt zich al een heel stuk beter. Ze zijn ons bijzonder dankbaar en willen ons binnen enkele weken trakteren op een etentje.

Voor de rest gaat het hier goed. Op mijn werk komen de nieuwe projecten stilaan op gang en maandag is er de kickoff meeting voor het volgende project waar we aan gaan beginnen. De electrische jongens hebben al een deel van hun werk klaar en ik ben reeds begonnen met het gereed maken van het frame, de basis waarop alles gebouwd zal worden. Dus alles gaat goed op het werk, en mijn 60 dagen proef zijn nu om, maar mijn rechtstreekse  chef zit in Texas dus ik neem aan dat ik maandag gewoon nog terug mag gaan werken LOL.
Wat minder is is het verkeer tijdens de piekuren. 's Morgens rij ik ongeveer 30 minuutjes terwijl ik daar tijdens het naar huis rijden gemakkelijk 40 en soms wel 50 minuten over doe. Ik ben dus 60 dagen bezig en heb zeker een 20-tal verschillende routes gereden om te kijken welke het beste/snelste/gemakkelijkste is, maar het scheelt allemaal niet zoveel. 40min is ongeveer het gemiddelde. Soms lukt het in 35 maar uitzonderlijk kan het ook eens een 50-tal minuten duren. Het hangt een beetje van het verkeer en de rode lichten af. Want als ik goed geteld heb, heb ik 28 rode lichten te passeren, en op grote kruispunten duurt het echt lang eer je groen hebt, als je net hebt moeten stoppen voor het oranje. Dus als je vaak rood hebt, kan het nogal wat langer duren. Soms heb je zelfs twee maal rood, zo druk is het. Enfin dat is dus nog eens iets negatiefs wat te melden is, sommigen mensen horen dat graag :)
Wel weer mooi zijn de zonsopgangen die ik zie als ik 's morgens naar men werk rij, heerlijk!

Een tijdje geleden kregen we ook vanuit het thuisfront wat minder leuk nieuws te melden. Voor we vertrokken was onze kleinste poes al een deel kilo's kwijt en zakte hij wat door zijn achterpoten. We zijn toen naar de dierenarts geweest en hij kreeg toen spierversterkende spuiten. Op zich ging het wel goed met hem want hij at en dronk heel goed. Te goed bleek achteraf. Want hij bleef gewicht verliezen dus werd er snel besloten om bloed te trekken ... diagnose: suikerziekte !
Nadien nog urine binnen gebracht om te onderzoeken en het was echt wel hoog, zijn waardes, dus krijgt hij nu 2x per dag een inspuiting. Na een 2-tal weken was er al beterschap maar zijn waardes waren nog iets te hoog dus is de dosis inspuiting ook verhoogd. Hij zou nu wat moeten bijkomen, maar voor de rest is alles in orde met hem. Hij eet goed, is attent en drinkt nu wat minder dan ervoor.
Die inspuitingen dienen dus 2x per dag ingespoten te worden en ook nog eens op een vrij stipt uur. Dus toch wel een beetje een extra taak voor mijn ouders die hun geadopteerd hebben en hun met veel liefde verzorgen. Ze zijn er al helemaal aan gehecht, hoe ik hun zie glunderen als ze op skype de verhalen vertellen wat ze allemaal uitspoken en hoe ze zich gedragen. Vaak heel herkenbaar voor ons natuurlijk, maar soms ook vreemde dingen, zoals het naar buiten gaan. Terwijl Bailey vroeger vaker buiten ging dan den dikke Jinx, nu is het andersom en zit Jinx vaak buiten maar Bailey is met geen stokken buiten te krijgen. Maar voor de rest maken ze het supergoed en dus nogmaals dank aan men ouders voor de goede zorgen voor onze (hun) twee charels.

De twee euhm ... mollige venten :p

Morgen mag ik nog een half dagje werken en dus wat overuurtjes meepikken en zondag zijn we beiden vrij. Eerst gaven ze hier vier dagen behoorlijk slecht weer met veel regen maar nu zegt men Iphone dat het half bewolkt gaat worden zonder regen. Als het niet gaat regenen gaan we misschien eens naar de Rodeo Parade, na de GEM Show en de Day of the Death 1 van de grootste en bekendste evenementen in Tucson. Als het toch slecht wordt, gaan we wellicht een cinema'ke placeren.

Nu komt Evy net binnen met onze Panda Express en ziet online dat ze zondag wel moet gaan werken, dus helaas geen rodeo zondag. Intussen tellen we verder af naar ons eerste bezoek (vanuit België toch).


Ciao