zondag 10 januari 2016

09-01-2015 ... The Holidays, with friends and family


Ik begin elke blog met hetzelfde zinnetje: wat vliegt de tijd toch snel!
Een beetje onverwacht en op korte tijd geregeld kwamen de zus van Evy en haar vriend (man eigenlijk na 24j samen lol) op bezoek!! Maar even terug naar eind november. Thanksgiving, dus kijken we naar de Macy parade in New York, op TV wel te verstaan, terwijl we onbijten met croissants. We waren uitgenodigd door collega Tony om samen met hem en zijn familie en een bevriend koppel Thanksgiving te vieren. Niet bij hen thuis, maar in een van de weinige restaurants wat open was op deze toch wel belangrijke feestdag in Amerika. Uiteraard namen we de kalkoen op de aangepaste menukaart. Het was lekker en veel, en we mochten niet betalen. De rekening was voor Tony en zijn vrouw Lisa. De volgende dag MOET ik van Tony mee, want we gaan ergens 'way out in the desert' cowboytje spelen. Dat kan niet anders dan leuk worden dus zeg ik toe.
Tony pikt me 's morgens op met Rambo, zijn leger chevy, en op de hoek van de straat zien we een auto tussen de cactussen geparkeerd, dus trekken we die even op het asfalt met Rambo en maken we ons snel uit de voeten voor 'the cops' langskomen en vanalles moeten weten en zien wat wij niet willen dat ze weten en zien ;)
We rijden eerst naar Dusty, een van Tony's beste vrienden. Daar bekijken we die gast zen speelgoed en dat is nogal wat, een achttal pickups, wat crossmotors en vooral deze :


Even later ben ik volledig ingestrapt en rijden we met dit machtig ding doorheen de desert over hobbelige zandwegen waarbij we tegen 70-80 mile per uur regelmatig volledig van de grond gaan. Geweldig speelgoed dus! Tony rijd met Rambo en zijn vriend Erik neemt de crossmotto. Aangekomen bij een andere vriend, die dus 'way out in the desert' woont, maar niet thuis is, worden de andere speelgoedjes bovengehaald. Destijds waren net de aanslagen in Parijs gebeurd en vond ik het ongepast om de foto's te plaatsen, maar bij deze toch wat speelgoed.
Ik zeg speelgoed maar het zijn wel degelijk echte wapens.




En nie om te stoefen, ma ik was erg goed met het snipergeweer. Doelwitten op ruim 300 meter werden regelmatig geraakt, erg leuk!

De zondag voor Thanksgiving hadden we afgesproken met Tom and Carolyn om samen te lunchen. Ongeveer halverwege ligt Green Valley en we spreken af in de Coyote Grill bij een golfterrein en eten er een lekkere maaltijd en vertellen verhalen van de voorbije maanden. Zij waren in september in Michigan geweest om vrienden en familie te bezoeken en zijn ook naar de Ford fabrieken geweest waar ze de Ford F150 maken. Een gigantische fabriek, het lijkt wel wat voor mij om dat ooit eens te gaan bezoeken.
De dagen erna werd er veel met het thuisfront gechat en in allerijl tickets geboekt om de feestdagen in Tucson door te brengen ! Dat zijn natuurlijk weer erg leuke vooruitzichten.
De weken tussendoor hou ik me bezig in de tuin, waar we teen en tander willen veranderen want die stoffige desert floor is ook maar niks, ik huur alvast een leuk ding en mag er 9 uur mee spelen, erg leuk


Op 5 december is het kerstfeestje bij de baas zijn thuis en we hebben ons ingeschreven. Het is erg leuk en vooral heel ontspannen, we eten en drinken wat, praten met collega's en hun vrouwen en dan is er het White Elephant, waar je via een bij inkomst verkregen ticketnummer elk om beurt een cadeau mag nemen. De eerste moet uiteraard 1 van onder de boom nemen, maar de tweede kan kiezen, 1 nieuw nemen of dat van de eerste persoon 'afnemen'. En zo gaat het verder. Die wat vrij laat aan de beurt komen kunnen dus tussen alle cadeaus die al open gedaan zijn kiezen welk ze willen, maar dat kan even daarna ook weer door iemand anders afgenomen worden. Enkele dingen zijn bijzonder populair en wisselen dan ook vaak van eigenaar. Het is echt hilarisch en we lachen ons krom met alle commentaren en wisselingen van cadeaus. Als een van de laatste gaan wij naar huis, een eierkoker en een zonneklok rijker. Gelukkig zijn we beiden gek van eieren ... not. Maar het kan wel dienen voor toekomstige gasten.
Ook van Caid industries is er een kerst lunch voorzien dus daar gaan we ook even langs.



Op een weekend gaan we ook kerstshoppen, niet normaal hoe druk het is net voor kerstmis, blijkbaar denk iedereen hetzelfde als ons want de parking staat bomvol


Ook in de mall zelf is het erg druk, net als aan de starbucks, waar het lang wachten is op een koffie.



We gaan ook opnieuw naar Winterhaven, waar we vorig jaar ook al waren. Dit jaar gaan we niet alleen maar hebben afgesproken om met Cortney en haar man Eddy te gaan. We waren samen een paar weken daarvoor ook al samen gaan avond hiken. Cortney is de collega van Evy en dat klikt bijzonder goed tussen hen. Aanvankelijk stond ze nogal weigerachtig om dingen samen te doen na het werk maar inmiddels heeft ze zelf toegegeven dat het flauw is om niks samen te doen als het zo goed klikt. Dus rij ik naar Macy en pik daar Evy, Cortney en Eddy op en rijden we naar het kerstgebeuren. Cortney kent wel elk sprookje en alle beeldjes die in de tuinen uitgestald staan en ratelt de ganse avond door. Eddy en ik slenteren er rustig achterna.


We drinken Hot Chocolat want we hebben een van de koudste avonden van het jaar uitgekozen om langs te gaan. Cortney had ons ook al uitgenodigd om samen kerstavond door te brengen, en toen Evy zei dat we niet konden omdat we bezoek hebben, zei ze : oh geen probleem, dan breng je die toch gewoon mee!
Cortney is geweldig, en enthousiast! Ze vind dat zij en Evy zussen zouden kunnen zijn, zoveel gelijken ze op elkaar. En als ik zeg dat ik vrachtwagen chauffeur zou zijn als ik single was zegt ze heel fier: En zelfs onze mannen zijn hetzelfde, want Eddy knikt en zegt dat dat ook voor hem geld. Grappig is ze wel. Want nadien ziet ze me in de winkel en ik draag een geruit flanellen hemd en meteen zegt ze weer: zie je wel, mijne eddy draagt ook zo hemden, onze mannen zijn echt gelijk, zoals wij.
Enfin, we dwalen af. Bezoek dus. Net in dat weekend begeeft men truck het. Eerst wil hij verschillende keren niet starten, dus laat ik de batterij testen maar die is nog goed, dus is het bijna zeker de starter, Na wat rondbellen kan Evy er eentje oppikken in de stad bij een dealer en besluit ik om dat zelf te vervangen, op de youtube filmpjes lijkt het erg gemakkelijk. Gelukkig kon ik op het werk de 'company truck' lenen, een oude ford 150, maar ik was er erg mee geholpen.
Op zaterdag dus de starter vervangen en dat was inderdaad poepsimpel.



Ik wou nog wat cadeautjes gaan kopen dus besluit ik om een stukje te gaan rijden, zo kan de batterij ook weer een goed opladen.
Ergens ver weg van huis, vertrek ik op een kruispunt en hoor een slag. Men stuurbekrachtiging valt weg en de temperatuur loopt snel op dus zo snel mogelijk aan de kant gezet op een parking. Daar stond ik dan, de poulie van de power steering volledig ervan af gevlogen en dus ook de riem kwijt.
Tony gebeld maar die zat weer 'way out in the desert' en kon me dus met rambo niet komen trekken. Dus beslis ik hem te laten staan op de parking en de volgende morgen stukken te gaan kopen en het ter plaatse te maken op de parking. Ik bel collega Ty, want ik weet dat hij vrij dichtbij woont waar ik gestrand ben en hij stelt meteen zelf voor om me te komen oppikken. Hij rijd me naar Macy's waar ik de auto van Evy kan nemen om naar huis te gaan. Geweldige kerel, den Ty. Zij vinden het allemaal normaal. Het is zaterdagavond negen uur.
Ty is een 'redneck' en hij is er fier op. Ty is van West Virginia, en niet van Virginia !! Hij was ooit aan zijn grasmaaier aan het prutsen en plots kwam er een man bij hem staan. Hij hielp hem en bleef er enkele uren praten en wat biertjes drinken. Toen em weg was vroeg Ty zijn vrouw. Wie was die man eigenlijk. Ty antwoorde : I have no idea.
Kapotte truck dus, op zondag surf ik in de morgen naar wat website en vind alles wat ik nodig heb, een polie en een nieuwe riem. Ik kijk weer even wat youtube filmpjes en rij dan naar de winkels en koop de onderdelen die ik nodig heb en rij dan met de witte naar de zwarte en als bij wonder gaat het erg vlot. Het binnengedeelte van de poulie, wat een perspassing is, komt er met een speciaal hulpstuk goed vanaf en de nieuwe wordt er met het zelfde hulpstuk weer opgeperst. De riem erop gelegd, gestart en goed bevonden.


Ik rij met de witte weer naar huis, pik Evy op en samen rijden we naar de zwarte en we rijden beiden weer terug naar huis. Goed op tijd om nog een douche te kunnen nemen en naar Phoenix te vertrekken, waar Dirk en Wendela landen rond half acht. Evy is ook mee en dat is een verrassing voor hen want normaal moest ze werken maar ze had haar shift aan iemand anders kunnen doorgeven. We zijn ruim op tijd en drinken een starbucks tijdens het wachten.


Wanneer de eerste mensen uit de tunnel komen steekt Evy zich even weg. Als ik hen zie aankomen wuif ik en ze komen tot bij mij en het weerzien is weer leuk en dan komt Evy hen verrassen langs achter. Blij elkaar weer in levende lijven te zien. We rijden weer terug naar Tucson en we hebben allemaal honger. Wij hebben speciaal niet gegeten zodat we allen samen kunnen eten ... van bij de panda natuurlijk !! Kijk eens hoe blij ze zijn :


En wij ook natuurlijk :


De dagen erna moeten wij wel werken dus doen zij wat dingen alleen. In de avonden gaan we wel samen uit eten of shoppen, of wordt er gekookt.



Bij Macy's zijn het goede deals dus daar wordt het een en ander gespendeerd. Ik neem ook wat dagen vrij op het werk, het is voorlopig bijzonder kalm en ik kan wel wat vrije tijd gebruiken om in de tuin te werken en tijd samen door te brengen met de familie.
We gaan ook weer naar Winterhaven, nu met de familie en het is een jasje warmer nu, dus is er een pak volk in tegenstelling tot de koude avond dat wij er waren met Cortney. Echt heeeel veel volk is er, maar dat draagt wel bij tot een leuke sfeer. We wandelen er toch een hele tijd rond, tot iets na tien en normaal stopt het om tien uur. Op Kerstavond maken we ons klaar om naar Cortney te gaan, iedereen fris gewassen en zen zondags kostum aan en we zijn klaar om te vertrekken. Eerst nog even een familie foto aan de kerstboom


Bij Cortney zijn er allerlei hapjes en drankjes voorzien en er zijn nog andere vrienden aanwezig en er wordt over vanalles en nog wat gepraat. Het is erg gezellig en lekker. Uiteraard waren er ook cadeautjes gekocht, vooral door Cortney, al hebben wij ook wat mee genomen voor hun. Godiva chocolade en Belgisch bier. Eddy kent het zelfs en trekt meteen ne Grimbergen open. De andere koppels vertrekken vrij vroeg naar huis, maar wij blijven tot na middernacht praten en lachen.
Kerstdag spenderen we thuis, Evy is ook vrij want Macy's is gesloten, vrij uitzondelijk want dat is maar twee maal per jaar, kerst en paasdag. Wendela is kok van dienst, zoals de rest van de vakantie als we niet gaan uit eten (en ze kan da ferm goed), en het smaakt erg lekker, varkenshaasje met mosterdsaus en sperziebonen, met ribbelfrietjes.


Evy kan, zoals gewoonlijk, weer niet wachten tot de cadeautjes geopend mogen worden en mag van Wendela al eentje open doen voor het eten. De rest doen we nadien, tussen het eten en het lekkere dessert, sabayon van Elio den eerste (Dirk dus) De dagen erna wordt er regelmatig een sabayonneke gedraaid en lekker da da is. Het wordt de grap van de vakantie: hebben we nog witte wijn? hebben we nog eieren? hebben we nog ijscreme? ... Net als Evy haar 'zeker 100 kerstbomen' op een dumpplaats, of nee het waren er 50, of 30?

D&W bezoeken onder andere Biospfere II en Sabino Canyon, en op een vrije dag van Evy doet ze samen met Dirk Wasson Peak Trail, een prachtige wandeling die wij ook al eens eerder deden. Wendela geniet op ons terras van het zonnetje. Ze hebben geluk met het weer, ook al is het erg koud in de morgen en het vriest zelfs enkele nachten. Maar geen drupje regen gehad, in tegenstelling tot de voorbije week.
Met nieuwjaar zouden we thuis blijven om te eten, en nadien dan naar Downtown te gaan, iets drinken en een beetje feesten. Op het werk wordt er zowat rondgevraagd wie wat gaat doen. De meeste blijven gewoon thuis. Collega Ty geeft achteraf toe dat hij om negen uur al in zen bed lag haha, maar hij was diezelfde dag ook pas terug gereisd vanuit Texas. Tony en Lisa hebben ook geen plannen dus sms ik snel naar Evy of we voldoende eten hebben om hen uit te nodigen. nee maar ze kan wel snel iets bijhalen. Dus nodig ik hen uit en na wat ge-sms is het in orde. Het eten is simpel maar lekker, chicken kakobs op de grill met rijst, pasta, sla, ... BBQ op zen Belgisch.
Als voorgerecht is er tzatziki op stokbrood, bereid door chef Dirk. Om zes uur hebben we afgesproken maar ze zijn iets vroeger (Tony is altijd vroeger) Ze maken kennis met D&W en we drinken een aperitief.
Dan vraagt Tony plots: hey, waar leg jij je wapens normaal?? Ik zeg, oh leg ze daar maar op de keukenkast. Dus haalt hij een wapen onder zen hemd vandaag, en dan nog een. Loopt weer terug en zegt dan. ow yeah, en haalt er nog een aan de achterzijde uit zijn broeksband en legt het bij de rest. We schieten natuurlijk allemaal in de lach, ik omdat ik de reacties zag van Dirk en Wendela en Evy, want ik wist het natuurlijk want we hadden dat eerder op het werk afgesproken. Hij zei het voor te lachen maar ik vond het een goed idee om het echt te doen. We bekijken de 'handguns' van dichterbij en ze zijn verwonderd dat ze zo zwaar zijn en dan zijn ze nog nie eens geladen. Voor we een wapen mogen vastnemen, controleert Tony de clips en de kamer, om zeker te zijn dat ze leeg zijn. Hij opent de kamer, laat ze zien en zegt dan: agree? Voorzichtig zijn ze dus wel, ook toen we die dag in de woestijn gingen schieten.
Dan is het tijd om te eten, de houtskool is al bijna opgebrand en ik had het laatste er op gegooid dus snel die sate's bakken en smullen maar.


Rond half tien, en een hoop leuke en grappige verhalen later, gaan Tony en Lisa weer naar huis. De meiden hier zijn moe en beslissen om vandaag niet meer downtown te gaan. Dus kijken we naar de show in New York met de dalende bal, en wat later kijken er drie naar de binnenkant van hun ogen, dat bleek ook redelijk spannend te zijn. Ik kijk lord of the rings III en om tien minuten voor middernacht schieten ze een voor een wakker en zijn we op tijd om elkaar een gelukkig en gezond nieuwjaar te wensen. Buiten horen we wel wat knallen maar er is niet veel te zien qua vuurwerk.
De dag erna gaan we een kijkje nemen downtown. We eten eerst in the Hub, erg lekker trouwens, en gaan nadien een biertje drinken in de World of Beers, en nog wat later een coctail in een club op 4th avenue. Het is er erg kalm en we maken het dan ook niet te laat.



Op zaterdagnamiddag komt Dave en zijn vrouw Emma langs. Dave is mijn oud collega waarmee we in April ook al waren gaan schieten. De vrouwen zijn nog shoppen maar zijn een kwartiertje later ook thuis en we zetten ons op het terras. Dave is een geboren entertainer en vertelt volop verhalen over Caid en wat er tijdens de werkuren allemaal gebeurt is. Leuke en grappige verhalen, waarbij wij geweldig moeten lachen. Hij is zo een persoon die, zelfs als hij gewoon doet al grappig is. Hij heeft ook een cadeautje mee voor Dirk en Wendela, en voor ons. Elke een ingelijste foto van die dag in April. Hij had toen op statief een foto genomen en heeft die nu laten uitvergroten voor elk van ons.
Hij heeft nu werk gevonden in San Diego en zal de komende weken gaan verhuizen. We beloven contact te houden.

Op zondag gaan we goudpannen !! Niet ergens in een mijn, maar gewoon hier in de wash op onze 'property". Dirk Hoffman en Bart Schnabel doen hun uiterste best om snel rijk te worden, maar het is vooral erg leuk om eens te doen. We vinden dus wel zwarte zand maar helaas geen goudschilfers, laat staan nuggets. In het zand zien we wel vanalles glinsteren dus neem ik het in de week mee naar het werk en bekijk het onder men loep, maar het lijkt ons geen goud ... of toch wel ??? ;) ;) Wie zal het zeggen :p




We maken nog een wandeling hier doorheen de buurt en dan nog een laatste panda'ke en dan is het alweer tijd om de koffers te nemen en richting Phoenix te rijden. Twee weken vliegen om natuurlijk, maar geen nood, we hebben in die twee weken onze tickets geboekt. In maart gaan we na 1,5 jaar nog eens terug naar Belgie, vrienden en familie bezoeken. Dat is nog maar twee maandjes wachten.

Op het werk is mijn project EINDELIJK naar Texas vertrokken. Ze hadden gevraagd of ik tussen Kerst en Nieuw vier dagen kon reizen voor het te installeren maar aangezien ik bezoek had, is Ty in mijn plaats geweest en het was toch vrij vlot gegaan en inmiddels loopt het goed.


Projectje op de trailer
kijken waar ge loopt Bart!
Bankjes maken voor de Northern Arizona University- Flagstaff

Zoals ik eerder al zei, de week na hun vertrek, de voorbije week dus, was het weer heel slecht, met heel veel regen en erg koud. De snowbirds klagen dat het de koudste winter is in jaren. Op Mount Lemmon en de rest van de Catalina Mountains lag er sneeuw sinds donderdag.


Vandaag leek me vanop afstand het meeste alweer gesmolten te zijn. De komende week voorspellen ze weer een lekker zonnetje met rond de 18 graden, dat trekt er al meer op !!
De sunsets blijven geweldig trouwens !




Alvast bedankt voor de lezen

Ciao

















2 opmerkingen:

  1. Mooi lang verhaal Bart, leuk om te lezen waar jullie zoal mee bezig zijn. Bedankt voor het delen er van.

    Succes en groetjes,
    Rina en Marco.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bedankt voor alweer een mooie blogpost, we volgen jullie al heel lang en zo hebben we toch een beetje het gevoel ook in de USA te zijn :-) Blijven bloggen!

    BeantwoordenVerwijderen